Człowiek, dziedziczka fortuny na Manhattanie, a równocześnie jedna z założycielek The Ninety-Nines, organizacji skupiającej kobiety w lotnictwie, której pierwszą przewodniczącą była Amelia Earhart. Kiedy Earhart zaginęła na Pacyfiku, Leonora Carsby poprzysięgła sobie, że dokończy podróż rozpoczętą przez jej przyjaciółkę i idolkę Amelię.
W kwietniu 1983 roku wystartowała z Kaliforii z nawigatorem Pierre'em i powiększonymi zbiornikami paliwa. Po sześciu tygodniach musiała awaryjnie lądować swoim lockheedem electra na hawajskiej wyspie Lehua, na północnym stoku wulkanicznego grzbietu, skąd osunęła się do osobliwego naturalnego kanału, znanego jako Dziurka od Klucza, który przecinał wyspę. Okrutny grzbiet w kształcie półksiężyca nie oszczędził ani jej towarzysza, ani karnistrów. Leonora przeżyła, uratowana dzięki bąbelkowej kabinie samolotu. Znalazł ją Unix, rozciągniętą na płaskiej skale na skraju wody.
Była w kiepskim stanie, odwodniona, z dotkliwie złamaną nogą, majaczyła i balansowała na krawędzi śmierci.
Przewrot Bulwa, który miał na tym niezamieszkanym lądzie swoją zimową rezydencję, kazał swoim podwładnym uzdrowić ją. Gdy była już dostatecznie silna, zabrał ją wahadłowcem nad Mount Everest. Niedługo później zniewolił ją runą.
Po ucieczce Bulwy z więzienia Leonora była już bardzo stara. Sam fakt wyjścia za mąż spowolnił u niej proces starzenia, ale nie aż tak. Kobieta pomagała sobie laską z rączką z kości słoniowej, na której opierała się całym ciężarem ciała. Miała sękate palce z lśniącymi artretycznymi stawami, jej ciało było kanciaste i nienaturalne, ostre kości rozciągały ciężką koronkową spódnicę. Jedna powieka opadała, drugie oko pozostawało całkiem zamknięte. Czas wyrył w jej twarzy głębokie zmarszczki, które kładły się czarnymi cieniami. Mimo to, Przewrot wciąż ją kochał, a ona jego.
Oboje dobrowolnie zginęli odlatując wahadłowcem.